Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου)
’Ηχος Α’
Εν τη Γεννήσει, την παρθενία εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε. μετέστης προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείες ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
Koιμήσεως Αγίας Άννης
Ζωήν την κυήσασαν, εκυοφόρησας, αγνήν Θεομήτορα, θεόφρον Άννα· διο προς λήξιν ουράνιον, ένθα ευφραινομένων κατοικία εν δόξη, χαίρουσα νυν μετέστης, τοις τιμώσι σε πόθω, πταισμάτων αιτουμένη ιλασμόν, αειμακάριστε.
Του Αγίου Πολυδώρου (3 Σεπτεμβρίου)
’Ηχος Γ’
Μέγα καύχημα της Λευκωσίας, μέγα στήριγμα πόλεις Εφέσου, μέγα κλέος τε των δύο πόλεων της μεν γαρ γόνος σεπτός εχρημάτισας, την δε τα σα επορφύρωσαν αίματα. Αλλά πρεύσβευε Χριστώ τω Θεώ άγιε Πολύδωρε, ίνα ρυσθώμεν κινδύνων και θλίψεων.
Απολυτίκιον του Γενεθλίου της Θεοτόκου. (8 Σεπτεμβρίου)
’Ηχος δ’.
Η Γέννησίς σου, θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ’Ηλιος της δικαιοσύνης, χριστός ο θεός ημών. Και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν. Και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.
’Ετερον Απολυτίκιον της Παναγίας
’Ηχος δ’
Παναγία Δέσποινα υπό την σκέπην σου πάντες οι δούλοι σου τρέχομεν και παρακαλούμεν σε οι ανάξιοι πρόφθασον και Λύτρωσον τους αμαρτωλούς ελευθέρωσον την ποίμνην σου ταύτην από πάσης περιστάσεως και από τον θάνατον τον εξαφνικόν και όλεθρον, ίδωμεν ότι δύνασαι πάντα όσα θέλεις και βούλεσαι Δέσποινα του κόσμου Βασίλισσα Κυρία του Πατρός, ευλογημένη επάκουσον τους παρακολούντας σε.
Της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου)
’Ηχος α’
Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησον την Κληρονομίαν σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος, και το σον φυλάττων δια του Σταυρού σου πολίτευμα.
Της συλλήψεως του Βαπτιστού Ιωάννου (23 Σεπτεμβρίου)
’Ηχος δ’
Η πρώην ου τίκτουσα στείρα, ευφράνθητι, ιδού γαρ συνέλαβες ηλίου λύχνον, σαφώς φωτίζει τον μέλλοντα πάσαν την οικουμένην αβλεψίας νοσούσαν. Χόρευε, Ζαχαρία, εκβοών παρρησία, προφήτης του Υψίστου εστίν ο μέλλων τίκτεσθαι.
Του Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου (28 Σεπτεμβρίου)
‘Ηχος α’
Των Λευκάρων τον γόνον, και της Κύπρου το καύχημα, και Μονής Εγκλείστρας το κλέος, θεοφόρον Νεόφυτον, τιμήσωμεν εν ύμνοις και ωδαίς, ως σκεύος ουρανίων αρετών, και ως πρέσβυν ημών μέγαν προς τον Θεόν, από ψυχής κραυγάζοντες. δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.
Του Αγίου Κυπριανού (2 Οκτωβρίου)
’Ηχος Δ’
Κατά τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος των Αποστόλων γενόμενος την πράξιν εύρες θεόπνευστε εις θεωρίας επίβασιν, δια τούτο τον λόγον της αληθείας ορθοτομών, και τη πίστει ενήλθησας μέχρις αίματος, ιερομάρτυς Κυπριανέ, συν τη Αγία Ιουστίνη την σύναθλον σου πρεσβεύσατε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Του Αγίου Θεοσεβίου (12 Οκτωβρίου)
’Ηχος Γ’
Θείον φρόνημα, έχων παμμάκαρ, εκ νεότητος, εν τη ψυχή σου, θεοφρόνως τω Θεώ ευηρέστησας. Και αρεταίς λαμπρυνθείς Θεοσέβιε, θαυμάτων χάριν θεόθεν απέλαβες. Πάτερ ’Οσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Του Αποστόλου Λουκά (18 Οκτωβρίου)
’Ηχος Γ’
Απόστολε άγιε και Ευαγγελιστή Λουκά, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταις ψυχαίς ημών.
Οσίου Χριστοδούλου (21 Οκτωβρίου και 16 Μαρτίου)
’Ηχος β’
Τοις των δακρύων σου όμβροις, πάτερ Χριστόδουλε,
των νοσημάτων εξαίρεις τον καύσων Άδιο σε
πιστώς ικετεύομεν, επερχομένων παντοίων κακών
ημάς λύτρωσαι, πρεσβεύων απαύστως υπέρ
πάντων ημών
Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου)
(’Ηχος Γ’)
Μέγα εύρατο εν τοις κινδύνοις σε υπέρμαχον η οικουμένη.
Αθλοφόρε, τα έθνη τροπούμενον. Ως συν Λυαίου, καθείλες την έπαρσιν εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως, άγιε μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Αγίου Γεωργίου (3 Νοεμβρίου)
(’Ηχος Δ’)
Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής
Και των πτωχών υπερασπιστής,
Ασθενούντων ιατρός,
Βασιλέων υπέρμαχος,
Τροπαιοφόρε μεγαλομάρτυς Γεώργιε,
Πρέσβευε Χριστώ το Θεώ
Σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (8 Νοεμβρίου)
(’Ηχος Δ’)
Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι,
ίνα ταις υμών δεήσεσι τειχίσητε ημάς σκέπη των πτερύγων της αύλου υμών δόξης,
Φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας εκτενώς και βοώντας εκ των κινδύνων λυτρώσασθαι ημάς ως ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων.
Αγίου Νεκταρίου (9 Νοεμβρίου)
(’Ηχος Α’)
Συλληβρίας τον γόνον, και Αιγίνης τον ’Εφορον τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα, αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί ως ένθεον θεράποντα Χριστού αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι, δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.
Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου (10 Νοεμβρίου)
(’Ηχος Γ’). Θείας πίστεως.
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου,
Ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, Πάτερ ’Οσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Αγίου Νίκωνος του Μετανοείτε (26 Νοεμβρίου)
’Ηχος γ’. Θείας πίστεως.
Χαίρει έχουσα η Λακεδαίμων, θείαν λάρνακα, των σων λειψάνων, αναβρύουσαν πηγάς των ιάσεων, και διασώζουσα πάντας εκ θλίψεων, τους σοι προστρέχοντας πάτερ εκ πίστεως. Νίκων όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.
Του Αποστόλου Ανδρέου (30 Νοεμβρίου)
(’Ηχος Δ’)
Ως των Αποστόλων πρωτόκλητος και του κορυφαίου Αυτάδελφος τω δεσπότη των όλων Ανδρέα ικέτευε ειρήνη τη οικουμένη δωρίσασθαι και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.
Της Αγίας Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου)
(’Ηχος Δ’).
Βαρβάραν την αγίαν τιμήσωμεν. Εχθρούς γαρ τας παγίδας συνέτριψε και ως στρουθίον ερρύσθη εξ αυτών βοήθεια και όπλω του Σταυρού η Πάνσεμνος.
Του Αγίου Σάββα (5 Δεκεμβρίου)
(’Ηχος Πλ. Δ’)
Ταις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας και τους εκ βάθος στεναγμούς. Εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας και γέγονας φωστήρ της οικουμένης λάμπων τοις θαύμασι Σάββα πατήρ ημών, όσιε πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Του Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου)
(’Ηχος Δ’)
Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητας, εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε την ποιμνή σου. Η των πραγμάτων αλήθεια. Δια τούτο εκτήσω τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια. Πάτερ ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Του Αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος (12 Δεκεμβρίου)
(’Ηχος Α’)
Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος και θαυματουργός, Θεοφόρε Σπυρίδων πατήρ ημών, διο νεκρά συ εν τάφω προσφωνείς και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες και εν τω μέλπειν τας αγίας σου ευχάς. Αγγέλους έσχες συλλειτουργούντας σοι, Ιερώτατε. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα.
Του Αγίου Ελευθερίου (15 Δεκεμβρίου)
(‘Ηχος πλ. α’)
Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, και ιαμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ μάκαρ ανέδραμες, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα του σατάν. Διό μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν.
Της Γεννήσεως του Χριστού
(’Ηχος Δ’)
Η γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρας εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν τον ’Ηλιον της δικαιοσύνης και σε γιγνώσκειν εξ ύψους Ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.
Της Περιτομής του Χριστού (1 Ιανουαρίου)
(’Ηχος Α’)
Μορφήν αναλλοίωτος ανθρώπινην προσέλαβες, Θεός ων κατ’ ουσίαν, πολυεύσπλαχνε Κύριε, και νόμον επληρών, περιτομήν θελήσει καταδέχει σαρκικήν, ίνα παύσης τα σκιώδη και περιέλθης το κάλυμμα των παθών ημών. Δόξα τη αγαθότητι τη ση δόξα την ευσπλαχνία σου, δόξα τη ανεκφράστω Λόγε συγκαταβάσει σου.
Του Αγίου Βασιλείου (1 Ιανουαρίου)
(’Ηχος Α’)
Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου ως δεξαμένην τον λόγον σου δι’ ου θεοπρεπώς εδογμάτισες την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ιεράτευμα, Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Της βαπτίσεως του Χριστού (6 Ιανουαρίου)
(’Ηχος Α’)
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα. Και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός και τον κόσμο φωτίσας, δόξα σοι.
Του Αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου (11 Ιανουαρίου)
(’Ηχος πλ. Δ’)
Ταις των δακρύων σου ροαίς, της ερήμου το άγονον εγεώργησας. Και τοις εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας. και γέγονας φωστήρ τη οικουμένη, λάμπων τοις θαύμασιν, ’Οσιε Θεοδόσιε πατήρ ημών. Πρεύσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου (15 Ιανουαρίου)
Του Οσίου (’Ηχος Δ’)
Εκ βρέφους τον Κύριον, επιποθήσας θερμώς, τον κόσμον κατέλιπες, και τα εν κόσμω τερπνά, και ήσησας άριστα. Επηξας την καλύβην, προ πυλών σων γονέων. ’Εθραυσας των δαιμόνων, τας ενέδρας παμμάκαρ. Διο σε Ιωάννη Χριστός αξίως εδόξασεν.
Προσκύνησις Αλύσεως Απ. Πέτρου (16 Ιανουαρίου)
(’Ηχος Δ’)
Την Ρώμην μη λιπών, προς ημάς επεδήμησας, δι ών εφόρεσας τιμίων αλύσεων, των Αποστόλων πρωτόθρονε. Ας εν πίστει προσκυνούντες δεόμεθα, ταις προς Θεόν πρεσβείαις σου, δώρησαι ημίν το μέγα έλεος.
Του Αγίου Αντωνίου (17 Ιανουαρίου)
(’Ηχος Δ’)
Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείας ταις τρίβοις επόμενος. Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και την οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διό πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Του Αγίου Νεοφύτου (24 Ιανουαρίου)
(’Ηχος Α’)
Των Λευκάρων το κλέος και Κυπρίων το καύχημα, μονής Εγκλείστρας πολιούχε, Θεοφόρε Πάτερ ημών Νεόφυτε, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και έγκλειστος εν άντρω καρτερών, θείαν χάριν εκομίσω, ην πιστοίς νυν παρέχει θήκη λειψάνων σου, Δόξα τω ταύτην βραβεύσαντι ημίν, δόξα τω σε δοξάσαντι δόξα τω χορηγούντι δια σου πάσιν ιάματα.
Του Ιωάννου του Χρυσοστόμου (27 Ιανουαρίου)
(’Ηχος πλ. Δ’).
Η Του στόματος σου πιρσός ταθάπελ εκλάψασα χάρις την οικουμένην φιλαργυρίας εναπέθετο το ύψος υμήν της ταπεινής υπέδιξας πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε πρέσβευε το λόγο Χριστό το Θεό σωθίνε τας ψυχάς ημών.
Των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου)
(’Ηχος Α’)
Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της Τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τον Μέγαν και τον Θεολόγον Γρηγόριον συν τω κλειστώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορρήμονι, πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν, αυτοί γαρ τη Τριάδι υπέρ ημών αεί πρεσβεύσουσι.
Της Υπαπαντής του Χριστού (2 Φεβρουαρίου)
Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε. Εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ’Ηλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός φωτίζων τους εν σκότει. Ευφραίνου και συ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τον Ελευθερωτήν των ψυχών ημών χαριζόμενον ημίν και την Ανάστασιν.
Της Ορθοδοξίας
(’Ηχος Β’).
Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ,
Αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών
βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ
ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού
όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα
ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.
Του Αγίου Χαραλάμπους (10 Φεβρουαρίου)
(’Ηχος Δ’)
Ως στύλος ακλόνητος της εκκλησίας Χριστού και λύχνος αείφωτος της οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες. ’Ελαμψας εν τω κόσμω, δια του μαρτυρίου, έλυσας των ειδώλων την σκοτόμαιναν, μάκαρ. Διο εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.
Του Αγίου Μύρωνος (20 Μαρτίου)
(’Ηχος πλ. α’)
Ηρακλείου το άνθος το ευωδέστατον, ως ευσεβείας σε μύρον ύμνοις γεραίρομεν, νεομάρτυς του Χριστού Μύρων μακάριε. Συ γαρ νεότητος ακμήν υπερείδες ανδρικώς και ήθλησας στεροψύχως. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
’Ηχος δ’.
Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον, και του απ’ αιώνος Μυστηρίου η φανέρωσις. Ο υιός του Θεού, Υιός της παρθένου γίνεται, και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διο και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν . Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.
Του Αγίου Λαζάρου
’Ηχος α’.
Την κοινήν ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον Χριστέ ο Θεός, όθεν και ημείς, ως οι Παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, σοι τω νικητή του θανάτου βοώμεν. Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Των Βαίων
’Ηχος δ’
Συνταφέντες Σοι δια του βαπτίσματος
Χριστέ ο Θεός ημών της Αθανάτου Ζωής ηξιώθημεν
Την Ανάστασή Σου και Ανυμνούντες κράξωμεν
Ωσαννά εν τοις Υψίστοις
Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Της Αγίας Τριάδος
Ευλογητός ει, Χριστέ ο Θεός ημών, ο πανσόφους τους Αλιείς αναδείξας, καταπέμψας αυτοίς το Πνεύμα το άγιον, και δι’ αυτών την οικουμένην σαγηνεύσας. Φιλάνθρωπε δόξα σοι.
Της Αγίας Κυριακής
Ως βρύσις πολύκρουνος παρθενομάρτυς Χριστού, κατήρδευσας πάνσοφε την Εκκλησίαν αυτού, και ήθλησας άριστα. έσωσας τους εν σκότει της ειδωλομανίας, αίγλητων σων θαυμάτων, Κυριακή αθλοφόρε. διό εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.
Tου Αγίου Πολυκάρπου
Την κλήσιν τοις έργοις σου, έπισφραγίσας σοφέ, έλαια κατάκαρπος, ώφθης εν οίκω Θεού, Πολύκαρπε ένδοξε· συ γαρ ως Ιεράρχης, καί στερρός Αθλοφόρος, τρέφεις την Έκκλησίαν, λογική εύκαρπία, πρεσβεύων Ίερομάρτυς, υπέρ των ψυχών ημών
Του Αγίου Χριστοφόρου (9 Μαϊου)
'Ηχος δ'.
Στολαίς ταις εξ αίματος, ώραϊζόμενος, Κυρίω παρίστασαι, τω Βασιλεί ουρανών, Χριστόφορε άοίδιμε· όθεν συν Ασωμάτων, και Μαρτύρων χορείαις, άδεις τη τρισαγίω, και φρικτή μελωδία· διό τοις ικεσίαις ταις σαις, σώζε τους δούλους σου.
της Αγίας Μακρίνας
Σοφίας έρωτι, τον νουν πτερώσασα, κόσμου ευπάθειαν, εμφρόνως έλιπες, και ενδιαίτημα τερπνόν, εγένου φιλοσοφίας· συ γαρ δι΄ ασκήσεως και ηθών τελειότητος, νύμφη εχρημάτισας, του Σωτήρος περίδοξος, ω πρέσβευε υπέρ των βοώντων. χαίροις Μακρίνα θεοφόρε.
του Οσίου Εφραίμ του Σύρου.
«Ρείθρον άυλον, εν τη ψυχή σου, τον ζωήρρυτον, πλουτήσας φόβον, κατανύξεως κρατήρ,αναδέδειξαι, όθεν ημάς προς ηθών τελειότητα, τοις ιεροίς σου ρυθμίζεις διδάγμασιν. Εφραίμ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος».
της Αγίας Παρασκευής
Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον, εργασαμένη φερώνυμε, την ομώνυμόν σου πίστιν, εις κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή αθλοφόρε· όθεν προχέεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών.
Πηγή: http://www.gonia.gr/gonia.php?article=1269
